Raptory to mogły zrobić na krótko po wypłynięciu z Isla Sorna. Następnie po rzezi mogły opuścić statek i zostawić go jako statek widmo ;).

Albo Pteranodony z powietrza...

też tak uważam.

Ja obstawiam opcję z raptorami - ta ręka odgryziona i wisząca na sterze ewidentna wzkazówka do klasycznej sceny z urwaną ręką Arnolda którą znalazła Ellie w elektorwni w pierszej części filmu. Człowiek nie leży w menu pteranodonoów ich agresja wobec ludzi wynikała z tego że zostały zamknięte w ptaszarni, która uniemożliwiała im swobode latania. Zwróć uwagę, że jak blisko przelatują one w trzeciej części koło helikopterów i nie atakują ich, co oznacza, że zachowanie ich uległo zmianie jak się wyswobodziły z klatki .

Inaczej było :p Czytałam gdzieś, że reżyser chciał troszkę inaczej poprowadzić fabułę, ale po nakręceniu scen zrezygnował z części z nich, a te ze szczątkami ludzkimi zostały. Błąd w filmie :)

Nie chce się wierzyć, że można zrobić taki błąd. Przecież ten film był na pewno sprawdzany dużo razy. Steven Spielberg popełniłby taką gafę? Niemożliwe...

Początkowo w scenariuszu była scena gdzie welociraptory dostają się na statek. Z niewiadomej przyczyny z niej zrezygnowano i została taka wielka bzdura.

Nadal nie chce mi się w to wierzyć. Steven by pozwolił na coś takiego?

Serio? To był jedyny błąd logiczny, który zauważyliście?

[UWAGA, SPOJLERY!]

"Zaginiony Świat" był jedną z moich ulubionych książek z dzieciństwa i ten film jest kompletną profanacją tego tytułu.
W książce mamy zgorzkniałego, podstarzałego Malcolma o lasce, w filmie herosa w skórze, który potrafi uciec trzem raptorom naraz i przy tym uratować dwie kobiety.
W książce mamy twardą, zahartowaną w bojach, ale zachowującą respekt dla natury Harding, w filmie dostajemy wrzeszczącą, zidiociałą panią od biologii, która głaska dinozaury i szczerzy zęby w uśmiechu na widok tyranozaura metr od niej (nie mówiąc o tym, że unika dinozaurzych ogonów niczym wojownik kung-fu).
W książce mamy ciekawie zarysowane postaci ambitnych dzieciaków, których autorytetami są naukowcy, a nie celebryci, w filmie - szwajcarski scyzoryk wśród dzieci, córkę (!) Malcolma, która oprócz pyskowania językiem z Bronxu potrafi też załatwić raptora... gimnastyką artystyczną na poziomie olimpijskim.
Zamiast Thorne'a i jego zimnej kalkulacji mamy kretyńską karykaturę Eddie'ego Carra, który cofa na błocie Mercedesem przywiązanym do trzykrotnie cięższej przyczepy, po czym zostaje słusznie zeżarty przez parę tyranozaurów, po czym furgon i przyczepa ześlizgują się ze zbocza akurat tak szczęśliwie, że zsuwają się wokół wiszącego na linie dojrzałego grona trójki osób niczym sukienka ze zbyt chudej modelki.

W książce dostajemy świetnie zarysowane czarne charaktery - cynicznego Dodgsona, lizidupę Kinga i niezbyt douczonego Baseltona.
W filmie - zakrojone na szeroką skalę łowy na okazy w terenowych autach kabrio, z karabinami jako jedyną obroną, które jednak bardzo szybko gdzieś gubią, rozpierzchając się w zdziwieniu, że polują na nich drapieżcy. A - nie zapominajmy o żądnych zemsty prokompsognatach, które mszczą potaśtanych prądem pobratymców zabijając najbardziej kartonowego z czarnych charakterów, humorystycznego sadystę.

Wreszcie - w książce największy nacisk położony jest na teorie naukowe - teorię chaosu (zachowania złożonych systemów samoorganizujących się), mnóstwo hipotez na temat wpływu adaptacji na wymieranie gatunków, hipotezę Zaginionego Świata, itp.
W filmie głównym celem zdają się być coraz mniej prawdopodobne sceny akcji, których kuriozalna kulminacja następuje wraz z przybyciem na ląd statku z tyranozaurem,który swobodnie przechadza się po ogródkach zwykłych Amerykan, dewastując im karmniki.

Człowiek, który napisał ten scenariusz powinien za karę spędzić resztę życia oglądając ten gniot na pętli wraz z człowiekiem, który wyłożył na niego pieniądze i go wyreżyserował.

Po pierwsze nikt tu nie mówi, że to jedyny błąd. Po drugie też czytałem książki i uważam, że nie dało się ich całkowicie odwzorować na filmie. W książce momentami akcja stawała, skupiając się na rzeczach czysto naukowych i nawet filozoficznych, a w filmie nie może być aż takich przestojów. Pomimo tego też uważam, że ekranizacja jest słaba, ale sam film jako film mimo błędów w scenariuszu dobrze się ogląda.
PS: Ciekawe, że chciałbyś Stevena Spielberga umieścić w więzieniu za ten film. :)

Dobrze napisane. Zachęciłeś mnie do przeczytania książki.

Film natomiast jest idiotyczny i zgodzę się z oceną każdego wymienionego przez Ciebie fragmentu, a scenę z tyranozaurem ryczącym nocą na miasto i obwieszczający swoje przybycie uznaję za apogeum kiepskiego smaku. Ponieważ liczy się kasa, a nie zdrowy rozsądek to nie dziwię się, że nikt nie pochylił się nad tym kiczem - czyli filmem - jako całością zanim zdecydowano się na realizację. Ale myślę, że ostatecznie pieniądze się zgadzają, więc pewnie warto było.

Większość scen, które miały budzić podziw wywołuje uśmiech politowania a czasem irytację.

To były raptory, ale zrezygnowano z tych scen.

Dzięki czemu film już zupełnie stracił sens..

nie bo ja nie rozumiem to dlaczego w czwartej części pteranodony atakowały cywili

a moze jakies robaczki z odchodów rexa :P