Osadzony w pięknych krajobrazach Ameryki, film opowiada historię dwóch młodych mężczyzn, których od pierwszego spotkania łączy nierozerwalna więź, dowodząca wiecznej siły przyjaźni. Ennis Del Mar (Heath Ledger) i Jack Twist (Jake Gyllenhaall) poznają się w trakcie poszukiwania zatrudnienia. Świat podlega stałym zmianom, ale ich codzienność wypełnia monotonia. Wszystko w ich życiu zostało już z góry ustalone – mają znaleźć stałe zajęcie, ożenić się i założyć rodzinę. Obu prześladuje jednak pragnienie czegoś, co trudno im nawet określić. Gdy ich nowy pracodawca Joe Acquirre (Randy Quaid) wysyła ich do pracy na majestatyczne wzgórze Brokeback, zawiązuje się między nimi głęboka przyjaźń. Na Brokeback Mountain mają miejsce wydarzenia, które na zawsze odmienią dotychczasowe życie Enisa i Jacka. Przyjaciele postanawiają jednak zachować je w tajemnicy… U schyłku lata Ennis i Jack opuszczają Brokeback. Każdy z nich rozpoczyna nowe życie. Ennis poślubia dziewczynę Almę (Michelle Williams), z którą wiedzie skromne życie wraz z dwiema córkami. Jack poznaje w Teksasie piękną Lureen Newsome (Anne Hathaway). Wkrótce bierze z nią ślub, doczekuje się syna i rozpoczyna pracę w firmie teścia. Mijają 4 lata. Pewnego dnia Alma przynosi Ennisowi pocztówkę, w której Jack zapowiada swój przyjazd do Wyoming. Ennis wyczekuje przyjaciela, a po jego przybyciu przekonuje się, że rozłąka jedynie wzmocniła ich przyjaźń... Czy tajemnica ze wzgórza Brokeback wyjdzie na jaw… ? Nagroda Złotego Lwa dla najlepszego filmu 62. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji
O FILMIE MÓWIĄ:
Marit Allen – kostiumy Judy Becker – scenografia, Michael Costigan – producent wykonawczy Joy Ellison – nauczyciel akcentu i wymowy Scott Ferguson – koproducent Jake Gyllenhaal – Jack Twist Anne Hathaway – Lureen Newsome Heath Ledger – Ennis del Mar Michelle Williams – Alma Randy Quaid – Joe Aguirre Ang Lee – reżyseria Larry McMurtry – scenariusz Diana Ossana – scenariusz Tim Cyr – konsultant ds. rodeo James Schamus – produkcja Nowela laureatki Pulitzera Annie Proulx „Brokeback Mountain” pierwszy raz została opublikowana w piśmie New Yorker w 1997 r. i zdobyła wiele nagród. Następnie została wydana w 1999 r. w zbiorze „Close Range: Wyoming Stories”. Autorami scenariusza będącego adaptacją noweli są laureat Pulitzera Larry McMurtry i Diana Ossana. ANG LEE: Dla mnie, „Brokeback Mountain” jest jedyną w swoim rodzaju, uniwersalną amerykańską love story. DIANA OSSANA: W październiku 1997 r., kiedy wraz z grupą znajomych i Larrym McMurtrym byłam w Texasie, dostałam do ręki The New Yorker z nowelą Annie Proulx. Po przeczytaniu 2/3 zaczęłam szlochać, i nie przestałam aż do końca. Byłam kompletnie zdołowana. Emocjonalnie wyczerpana. Następnego dnia dałam Larry’emu do przeczytania. LARRY McMURTRY: Kiedy skończyłem czytać, pierwszą rzeczą jaka przyszła mi do głowy był żal, że nie je to napisałem. To była historia, która od lat prosiła się o napisanie i Annie tego dokonała. To jedna z najpiękniejszych nowel, jakie znam. To miejsce, ten krajobraz, ci mężczyźni i sposób, w jaki mówią – wszystko narysowane dokładnie i przekonująco. Postanowiliśmy zrobić z tego scenariusz. Napisaliśmy do Annie list, na który po tygodniu dostaliśmy odpowiedź. Scenariusz był gotów pod koniec 1997 roku. DIANA OSSANA: Scenariusz napisaliśmy w niecałe 3 miesiące i od tamtej pory walczyliśmy o jego realizację – prawie 7 lat. Przewijali się różni reżyserzy, różni aktorzy, ale nikt się w końcu nie zdecydował. Wtedy pojawił się Focus Films, Ang i James i w 2003 r. wszystko ruszyło. RANDY QUAID: W 1997 r. ćwicząc w siłowni szukałem czegoś do czytania. W ręce wpadł mi The New Yorker. Opowiadanie tak mnie wciągnęło, że zabrałem gazetę do domu. Po przeczytaniu zdominowało mnie uczucie, że jesteśmy na tym świecie zupełnie sami i wszyscy odczuwamy tę samą potrzebę miłości – znalezienia kogoś, kto przyniesie nam spełnienie. DIANA OSSANA: Najbardziej zdumiały mnie emocje, jakie ten tekst we mnie obudził. Jestem przekonana, że wzbudzi je w każdym, mężczyźnie i kobiecie, bez względu na preferencje seksualne. To są uniwersalne uczucia: miłości, straty, bólu, żalu. Ludzkie pragnienia i potrzeby od wieków pozostają takie same. MICHAEL COSTIGAN: W Hollywood scenariusz Larry’ego i Diany znany był jako jeden z „wielkich nigdy nie wyprodukowanych”. Ja i moja żona byliśmy nim głęboko poruszeni. Myślę, że ludzie się go obawiali. Bali się niezwykle głębokich emocji jakie wywołuje. DIANA OSSANA: Wiedziałam, że tak poruszająca opowieść z wyrazistymi rolami, będzie wymagała inteligentnych i odważnych aktorów, którzy będą zdolni odkrywać nieznane sfery uczuć oraz reżysera, który będzie w stanie je zrozumieć i zrealizować tak ambitne zadanie w ramach skromnego budżetu. ANG LEE: Nie interesują mnie projekty nie będące wyzwaniem i nie wymagające wrażliwości. Nie wiedziałem, że w 1997 r. opublikowano tę opowieść, a kiedy ją przeczytałem, miałem łzy w oczach. Potem przeczytałem scenariusz, który był wierną i doskonałą jej adaptacją. JAMES SCHAMUS: Pod wieloma względami jest to wspaniała opowieść w starym stylu o dwóch bohaterach, którzy mimo wszelkich przeciwności walczą o przetrwanie ich miłości. To po prostu epicka amerykańska historia. ANG LEE: Dwa lata później zapytałem Jamesa, co stało się „Brokeback Mountain”. Odpowiedział, że niestety nie udało się go zrobić. Odparłem: To dobrze, bo od kilku lat nie mogę go wyrzucić z pamięci. James kupił prawa, a ja, jeszcze zanim fizycznie było to możliwe, podjąłem się realizacji. W głębi serca wiedziałem, że jeśli nie nakręcę tego filmu, będę żałował do końca życia. JAMES SCHAMUS: Ang wnosi do filmu wielki humanizm i poświęca uwagę każdej postaci. To nie jest film tylko o pierwszoplanowych bohaterach, lecz także o ich żonach, dzieciach, społecznościach, w jakich żyją. ANG LEE: Zdecydowałem się na zaangażowanie młodych aktorów. Historia rozgrywa się na przestrzeni 20 lat, a młodości nie daje się tak łatwo odtworzyć. Postawiłem na aktorów- dwudziestolatków. Jest w nich świeżość, niewinność i wiara w to, co robią. JAKE GYLLENHAAL: Parę lat wcześniej rozmawiałem z innym reżyserem na temat tego filmu, ale byłem wtedy nastolatkiem, więc było to mało realistyczne. Kiedy usłyszałem, że zrobi ten film Ang Lee, za wszelką cenę chciałem w nim zagrać. DIANA OSSANA: Razem z Larrym byliśmy pod wrażeniem wszechstronności i aktorskiej intuicji, jakie Jake pokazał w „Życiowych rozterkach” i „Donnie Darko”. ANG LEE: Wiedziałem, że jest dobrym aktorem. A kiedy spotkaliśmy się w Nowym Jorku, zobaczyłem też, że ma silną motywację. ANNE HATHAWAY: Znajomy aktor polecił mi przeczytanie tego scenariusza. Zrobił na mnie ogromne wrażenie. Marzyłam, by w nim zagrać. W noweli i scenariuszu jest takie zdanie: „Jeśli nie możesz czegoś zmienić, musisz to znosić”. Odnosi się to nie tylko do relacji Ennisa i Jacka, ale do wszystkich postaci w filmie. Jest to uniwersalna prawda. Film udowadnia, że jeśli nie możesz być tym, kim pragniesz, to wpływa nie tylko na ciebie, ale i na wszystkich ludzi, którzy uczestniczą w twoim życiu. Ennis Del Mar, choć jest człowiekiem, który wszystko tłumi w sobie, właśnie tym oddziałuje na innych. Nie może znaleźć ujścia dla swych uczuć i być z kochaną osobą. HEATH LEDGER: Mam pełne zaufanie do Anga. Scenariusz mnie oczarował swoją dojrzałością i siłą. To piękna historia miłosna, a ja dotąd w żadnej nie grałem. Cieszę się, że jest właśnie taka, bo o relacjach damsko-męskich wszystko już zostało powiedziane, nie ma już żadnej tajemnicy. JAMES SCHAMUS: Heath w postaci Ennisa pokazuje zaskakujące połączenie kruchości, wrażliwości i wewnętrznej siły. ANG LEE: To wielkie szczęście, że gra Heath. Jest bardzo naturalny. Ma doskonałą koordynację, całkowicie poświęca się filmowi i jest świetnie przygotowany. Skrupulatnie zmierza do wyznaczonego celu i wierzy w to, co robi. Rozmawialiśmy o tym, że Ennis niewiele mówi. Wciąż tkwi w nim wielki strach wynikający z traumatycznych wydarzeń z dzieciństwa, odkrywania swojej seksualności, której na Zachodzie nie można ujawniać. Ennis pokrywa ją specyficznym zachowaniem nie stroniącym od przemocy. Im bardziej jest przerażony, tym bardziej jest gwałtowny. Jest przerażonym dzieciakiem noszącym maskę twardziela z Zachodu. MICHAEL COSTIGAN: Zarówno w opowiadaniu Annie Proulx, jak i w scenariuszu oraz w filmie, ważna jest subtelna – a czasami wcale nie taka subtelna – rola krajobrazu. Ennis i Jack wzajemnie się odnajdują w idyllicznym miejscu, Brokeback Mountain, poza ramami społeczeństwa. Niestety potem muszą wrócić do niego. Ich więź jest bardzo silna, a równocześnie niezwykle krucha. RANDY QUAID: Dwie istoty ludzkie spotykają się i zdają sobie sprawę, że nikt dotąd nie wywarł na nich takiego wpływu. ANG LEE: Każdy pragnie miłości. Niektórzy kiedyś jej posmakowali i chcą znowu ją poczuć, innym nie będzie dane nawet spróbować. MICHAEL COSTIGAN: Do ról drugoplanowych udało nam się zdobyć wspaniałe aktorki. Kobiety w tym scenariuszu przyjmują różne postawy, co wzbogaca historię. MICHELLE WILLIAMS: W stosunku do noweli, postać Almy została rozbudowana dla potrzeb filmu. DIANA OSSANA: Anne, mimo że ma doskonałe maniery i jest prawdziwa damą, doskonale wczuła się w postać Lureen. Zmodyfikowała akcent, postawę i zachowanie. Wygląda jak dziewczyna z Texas A&M University. ANG LEE: Dla Lureen świat jest piękny, dopóki jest młoda. Potem staje się coraz bardziej zgorzkniała, jej makijaż coraz grubszy a włosy coraz bardziej natapirowane. Za każdym razem kiedy się pojawia, ma inną fryzurę i inny kolor. DIANA OSSANA: Prawdziwym luksusem byłoby zorganizowanie ciągłości zdjęć zgodnej z ciągłością scenariusza. niestety nie było to możliwe. To bardzo specyficzna historia z bardzo specyficznymi dialogami. To jak mówią, barwa ich głosu – wszystko musi być realistyczne. Mam obsesję dotyczącą detalu, tak samo jak Ang. JAMES SCHAMUS: Największym twórczym wyzwaniem dla Anga było zachowanie równowagi między zamaszystą, szeroko zakrojoną epicką stroną obrazu a intymną emocjonalną przemianą, która jest istotą tego filmu. Równowaga ta nie została zachwiana również dzięki wyczuciu autorów scenariusza. RANDY QUAID: Jak wszyscy wielcy reżyserzy, Ang jest przyjacielem aktora i przyciąga do filmu najlepszych twórców: najlepszych speców od charakteryzacji, czy od kostiumów. W takim środowisku każdy chce spisać się jak najlepiej. Ang daje aktorom dużą swobodę twórczą. JAKE GYLLENHAAL: Pierwszy raz grałem postać przedstawioną w dłuższym okresie czasu. Ang uświadamiał mi, że nie chodzi tylko o odpowiednią charakteryzację czy ubranie, ale także głos, ruchy, zachowanie. Dzięki niemu czułem się silniejszy. JAMES SCHAMUS: Ang jest jednocześnie rewolucjonistą i głębokim konserwatystą. Ma szacunek do przeszłości, tradycji, ludzi. A przy tym jego bohaterowie z „Rozważnej i romantycznej” czy „Przyczajonego tygrysa, ukrytego smoka”, a teraz z „Brokeback Mountain”, to ludzie, którzy nie pasują do społeczeństwa i muszą walczyć o osobistą wolność i swoje prawa. ANG LEE: Prawdziwa wielka historia romantyczna nie może się obejść bez wielkich przeszkód. Ennis i Jack żyją na amerykańskim Zachodzie, gdzie dominują wartości macho i odwiecznej tradycji. Dlatego wszystko, co obaj czują, muszą utrzymywać w tajemnicy. To, co dla nich najcenniejsze i wyjątkowe nie może zostać wyartykułowane. To jest bardzo dramatyczne. DIANA OSSANA: Kiedy Ennis spotyka Almę, być może nawet odczuwa pociąg fizyczny, ale przede wszystkim kieruje nim poczucie, że „to jest rzecz, którą mam w życiu wykonać: ożenić się i mieć dzieci”. Ennis kocha Almę i troszczy się o nią, ale ta miłość to nie namiętność. Nie ma nic wspólnego z tym, co czuje do Jacka. MICHELLE WILLIAMS: Na początku Alma osiąga wszystko, o czym marzyła zgodnie z tym, jak została wychowana: mieć dom, męża i dzieci. Kiedy po raz pierwszy widzi Jacka i Ennisa razem, prawdopodobnie nie wie co o tym myśleć, ponieważ nie mieści się to w jej ramach pojmowania świata. Boi się o tym mówić i kisi to w sobie. DIANA OSSANA: Jak to opisuje Annie w noweli: „zaczyna się powolna erozja”. Dla Almy jest to proces, który pogłębia przepaść rosnącą pomiędzy nią a Ennisem. JAKE GYLLENHAAL: Myślę, że pomiędzy Jackiem i Lureen istnieje miłość, ale jest to miłość bez więzi seksualnej, bliższa przyjaźni. Postanawia z nią być, ponieważ jest to rodzaj maski – robi to, czego oczekuje po nim społeczeństwo. Ale cały czas marzy, żeby żyć razem z Ennisem. ANNE HATHAWAY: Kiedy Jack poznaje Lureen, oboje są młodzi i podekscytowani perspektywą rozpoczęcia wspólnego życia. Jednak w miarę upływu czasu, mają ze sobą coraz mniej wspólnego. Małżeństwo opiera się na swoistego rodzaju miłości, ale nie ma w nim namiętności. Nie jest to dla Jacka związek tak głęboki, jak ten z Ennisem. Potem, gdy się starzeje, Lureen staje się zgorzkniała, bo wie, że Jack coś przed nią zataja. ANG LEE: Wszyscy mamy swoje tajemnice. Ale jesteśmy stworzeniami stadnymi, żyjemy z innymi ludźmi, w społeczeństwie, do którego musimy się dostosować. Można obu mężczyznom zarzucić, że żyją w kłamstwie – ale muszą. Nie znają innego sposobu, by przetrwać jako istoty ludzkie. Nie mają wyboru. JAMES SCHAMUS: Wielkim aktorskim dokonaniem Heatha i Jake’a jest oddanie zmieniającej się w miarę upływu lat relacji między nimi. Obserwujemy ich w ciągu 20 lat, starzeją się na naszych oczach, a zakumulowany bagaż ich doświadczeń przejawia się w cichy, dyskretny i intymny sposób w zmianach w ich wzajemnej relacji. ANNE HATHAWAY: Heath i Jake biorą na swoje barki ciężar wielu ludzi. Odtwarzają historię, którą inni powinni usłyszeć. DIANA OSSANA: Krajobraz – okolica w której się wychowujesz – to bardzo kształtuje ludzi. Często ludzie przemieszczają się w inne miejsce, ale i tak ciągnie ich, przynajmniej emocjonalnie, w rodzinne strony. MARIT ALLEN: Ang pragnął odzwierciedlić realizm tej historii, miejsca, ludzi, sytuację ekonomiczną. Ang, Rodrigo Prieto (operator) i ja – studiowaliśmy „Photographs of American West” autorstwa Richarda Avedona. Robił zdjęcia w latach 60. i ponownie odwiedził te same miejsca 20 lat później. JUDY BECKER: Na samym początku Ang dał nam do zrozumienia, że chce zrealizować „Brokeback Mountain” w autentycznej scenerii, aby widzowie uwierzyli w prawdziwość bohaterów. Ale aby oddać realizm na planie, trzeba go sobie najpierw wyobrazić, zwykle inaczej niż wygląda on w rzeczywistości. Realizm musi ulec transformacji w coś, co jest rzeczywistością filmu. DIANA OSSANA: Wzgórze Brokeback jest magicznym miejscem Ennisa i Jacka. To tam się w sobie zakochali. Nie wracają tam, być może podświadomie, nie chcąc psuć symbolu idylli. Jack mówi: „Wszystko, co mamy, to Brokeback Mountain”. JUDY BECKER: Dyskutowaliśmy z Angiem i Rodrigo, o tym, że miasta powinny kontrastować z górami – powinny być bez koloru i zaśmiecone. Nie mieliśmy środków na budowę dużej liczby planów filmowych. Największym wyzwaniem było odnalezienie właściwych plenerów. Musiałam zebrać mnóstwo wiedzy, zarówno na temat różnych okresów, jak i miejsc. Na przykład, aby zrealizować scenę w supermarkecie w 1967 roku, musiałam dowiedzieć się, co było wtedy w sprzedaży, jak wyglądały etykiety, reklamy, i w ogóle jak wyglądał sam supermarket. Analizowaliśmy wygląd małych miasteczek. Uderzyło nas, że na zdjęciach z lat 60. i 70., miasteczka wyglądają na jeszcze starsze. Pojechaliśmy do Wyoming i Teksasu i zauważyliśmy, że nawet teraz widać wiele detali czy architektury sprzed II wojny światowej. Zmiany w małych miasteczkach na Zachodzie następują bardzo powoli. DIANA OSSANA: Kiedy Marit pokazała mi zdjęcia Heatha i Jake’a w ich strojach, wyglądali oni tak autentycznie, że ogarnęło mnie wzruszenie. MARIT ALLEN: Kiedy pracuję z aktorami, zawsze poszukujemy razem. Dla Ennisa zastosowaliśmy głównie kolory ziemi. Heath starał się wykorzystać wszystkie części garderoby do pokazania, na ile Ennis tłumił swoje uczucia: zapięte pod szyję kurtki, kowbojskie kapelusze – by ukryć twarz. W ogóle kapelusze odegrały w ich związku ważną rolę. ANG LEE: Kowboje są bardzo nieśmiali. Nie wiedzą, co robić z rękami. Małą mówią, nie da się z nich nic wyciągnąć. W pierwszej scenie, gdy obaj przyjeżdżają po robotę, nie ma w ogóle dialogu. Wytwarzają wokół siebie przestrzeń, trzymają się na dystans, bo daje im to poczucie komfortu. JOY ELLISON: Trzymają buzie zamknięte, co sprzyja wizerunkowi naszych bohaterów i ogólnej myśli przewodniej filmu – o ludziach, którzy nie potrafią się porozumiewać. I choć w reszcie kraju kwitnie seksualna rewolucja, to w tym konkretnym regionie mamy do czynienia z konserwatywną, zamkniętą i niekomunikatywnym społecznością. Ci ludzi nie potrafiliby rozmawiać o takich sprawach. Ang zwracał na to szczególną uwagę. DIANA OSSANA: Ennis i Jack są ubogimi chłopakami ze wsi. Całe ich życie to walka o przetrwanie, nie tylko w sensie finansowym, ale i fizycznym - w niegościnnym pejzażu, pośród wichru, śniegu i deszczu. Brokeback Mountain jest oddalone od reszty świata. Mają tam całkowitą prywatność, żadnego wpływu z zewnątrz, czują się bezpiecznie. Kiedy stamtąd wracają do swoich miasteczek, wszystko zaczyna się wokół nich zacieśniać i przytłaczać. Ennis i Jack wzajemnie się uzupełniają. Jack jest bardziej otwarty na możliwości, jakie niesie życie: jest żądny przygód, przyjazny, uśmiechnięty. Ennis jest zamknięty, nie pozwala sobie na emocje. Wiemy o nim bardzo mało, tylko to, co powie Jackowi, między innymi o wydarzeniu, jakiego był świadkiem jako chłopiec i o śmierci rodziców, gdy był nastolatkiem. Większość życia był całkiem sam. Jego tragedią jest paniczny strach przed uczuciami. Zbudował twardą skorupę, a sam siedzi w środku, wrażliwy i łatwy do zranienia. Jack jest pierwszą osobą, z którą Ennis nawiązuje kontakt, najpierw emocjonalny, a potem fizyczny. To najsilniejsze przeżycie, jakiego doznał Ennis. TIM CYR: Jesteśmy jedynym gejowskim stowarzyszeniem rodeo w Kanadzie, ale częścią wielkiego obwodu w USA. MICHAEL COSTIGAN: To jest prawdziwa kraina kowbojów. Tym, którzy chcieli zagrać, nie przedstawialiśmy ich ról, bo sami je tworzyli. JAKE GYLLENHAAL: Heath jeździ konno od dzieciństwa i grał już w filmach, gdzie siedział na koniu. Ja nic nie wiedziałem o jeździe konno, dlatego na miesiąc przed zdjęciami przyjechałem na „kowbojski obóz szkoleniowy”. Wskoczenie na byka wcale nie było takie przerażające. Prosiłem tylko, żeby dali mi niezbyt rozbrykanego. Nauczyłem się różnych kowbojskich czynności. Zdjęcia zakończono w sierpniu 2004, a postprodukcję zamknięto na wiosnę 2005. JUDY BECKER: Ten film jest jak szekspirowska tragedia. Wiele mówi o ludzkiej naturze i istocie życia. MARIT ALLEN: Film wygląda jak klasyczny western. A western jest jednym z ostatnich wielkich romantycznych gatunków: samotność i siła mężczyzn, będących ucieleśnieniem ciężkiej pracy i prawości – mamy nadzieję, że te wartości jeszcze można gdzieś odnaleźć. ANG LEE: Amerykański Zachód znamy z filmów, jako romantyczna kraina uzbrojonych bandytów. Ale tak naprawdę niewiele wiemy o prawdziwym Zachodzie. Niewiele wiemy o życiu na wiejskich terenach. Mój film to historia miłości ludzi z tamtego regionu. DIANA OSSANA: „Brokeback Mountain” nie tyle jest westernem, ile opowieścią o Zachodzie, który jest częścią amerykańskiej historii i dziedzictwa. MARIT ALLEN: Moim największym marzeniem jest to, żeby ten film pomógł ludziom zrozumieć istotę miłości. Jest tyle różnych odmian miłości, ilu ludzi na Ziemi. SCOTT FERGUSON: Niektóre przeszkody na drodze Ennisa i Jacka do szczęścia rzeczywiście istniały w społeczeństwie, ale niektóre tkwiły w nich samych. Mam nadzieję, że ludzie dowiedzą się więcej o sobie, jak siebie akceptować i dać sobie szansę. Film zrobił na całej ekipie potężne wrażenie. Mam nadzieję, że takie samo wrażenie wywrze na publiczności.
OBSADA
HEATH LEDGER (Ennis Del Mar) Urodzony i wychowany w Perth w Australii, w wieku 10 lat zapisał się do lokalnego teatru. Grał w telewizyjnych serialach: „Clowning Around”, „Bush Patrol”, „Wyspa przygód”, „Home and Away”. W 1997 r. zagrał w kręconym w Australii amerykańskim serialu „Roar”, dzięki czemu zdobył amerykańskiego agenta, który zorganizował mu role w: „Zakochanej złośnicy” (1999), „Patriocie” (2000), „Obłędnym rycerzu” (2001) i „Czekając na wyrok” (2001). Następnie zagrał w „Cenie honoru” (2002), „Zjadaczu grzechów” (2003), „Nieustraszonych braciach Grimm” (2005). Niedługo będziemy podziwiać go w tytułowej roli w filmie Lasse Hallstroma „Casanova”. JAKE GYLLENHAAL (Jack Twist) Jeden z najbardziej obiecujących aktorów młodego pokolenia. Niedługo zobaczymy go w „Jarhead” Sama Mendesa i w „Dowodzie” Johna Maddena, a w planach ma udział w „Zodiaku” Davida Finchera. Zdobył nominację do Independent Spirit Award za tytułową rolę w „Donnie Darco” (2001). Zagrał w : „Pojutrze”, „Życiowe rozterki”, „Pięknie i jeszcze piękniej” i „Dosięgnąć kosmosu”. ANNE HATHAWAY (Lureen Newsome) Ta uzdolniona piosenkarka, tancerka i aktorka jest obecnie jednym z najbardziej wziętych nazwisk młodego pokolenia. Popularność zdobyła rolą księżniczki Mii Thermopolis w „Pamiętniku księżniczki” 1 i 2 (2001, 2004). Ponadto zagrała w: „Narzeczona dla kota”, „Ella zaklęta”, „Nicholas Nickleby” i w telewizyjnym serialu „Luzik Guzik”. Użyczyła też swojego głosu Czerwonemu Kapturkowi ze zwariowanej animacji „Hoodwinked”. MICHELLE WILLIAMS (Alma) Wraz z resztą obsady otrzymała nominację do nagrody Screen Actors Guild za doskonałe aktorstwo w filmie ”Dróżnik”(2003). Obraz ten został tez uhonorowany nagrodą publiczności na festiwalu w Sundance oraz nagrodą BAFTA. Niedługo będziemy mogli ją zobaczyć w „The Hawk is Dying”. Zagrała w : „Halloween – 20 lat później”, „Gdyby ściany mogły mówić 2”, „Pokolenie P”, „Odmienne stany moralności”, „Kraina obfitości”, „Wymyśleni bohaterowie”. Doskonałe recenzje zebrały jej role w „Wiśniowym sadzie” Czechowa wystawianym podczas Williamstown Theatre Festival, oraz w „Smelling a Rat” Mike’a Leigh, wystawionym w Samuel Beckett Theatre RANDY QUAID (Joe Aguirre) Jeden z najpopularniejszych aktorów amerykańskich. Momentem przełomowym był rok 1973, kiedy zagrał w „Ostatnim zadaniu”, a jego rola została uhonorowana nominacjami do Oscara, Złotego Globu i nagrody BAFTA. Pięciokrotnie współpracował w Peterem Bogdanovichem grając w: „Ostatnim seansie filmowym” (1971) i jego sequelu „Texasville” (1990), „No i co, doktorku” (1972), „Papierowym księżycu” (1973) i „Żywych tarczach” (1968). Wziął udział w niezliczonych produkcjach telewizyjnych i kinowych, w tym w tak znanych jak: „Przełomy Missouri” (1976), „Midnight Express” (1978), „Straceńcy” (!980), „Tramwaj zwany pożądaniem” (1984), „Widmo” (1986), „Szybki jak błyskawica” (1990), „Marsjanie do domu” (1990), „Klątwa” (1994), „Zawód: Dziennikarz” (1994), „Dzień Niepodległości” (1996), „Cena nadziei” (1996), „Przedsionek piekła” (1999), „Rocky i Łoś Superktoś” (2000). Zagrał też w przebojowej serii komediowej: „W krzywym zwierciadle: wakacje” (1983), „W krzywym zwierciadle: witaj św. Mikołaju” (1989), „W krzywym zwierciadle: wakacje w Vegas” (1997), „W krzywym zwierciadle: witaj św. Mikołaju 2” (2003). Wkrótce zobaczymy go jako króla Carlosa IV w znakomitym filmie Milosa Formana „Goya’s Ghosts”.
TWÓRCY
ANG LEE (reżyseria) Laureat Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny: „Przyczajony tygrys, ukryty smok” (2000). Obraz ten zdobył ponadto 3 statuetki za zdjęcia, muzykę i scenografię. Lee uhonorowany został również nagrodami Directors Guild of America, BAFTA i Złotym Globem dla najlepszego reżysera. Jego pierwszy film „Pushing Hands” był prezentowany na festiwalu w Berlinie w 1992 r. oraz został uznany za najlepszy film Asian-Pacific Film Festival. Był to pierwszy film z trylogii „Father Knows Best”. Drugim z trylogii był „The Wedding Banquet”, który zdobył Złotego Lwa na festiwalu w Berlinie w 1993 r. Trzecią część stanowił „Eat Drink Man Woman”, pokazywany na festiwalu w Cannes w 1994. National Board of Review uznał ten film za najlepszy film nieanglojęzyczny. W 1995 r. Lee nakręcił „Rozważna i romantyczną” z Emmą Thompson i Kate Winslet. Film dostał 7 nominacji do Oscara oraz uhonorowany został Złotym Globem, nagrodami BAFTA i National Board of Review oraz Złotym Niedźwiedziem na berlińskim festiwalu filmowym w 1996. Następnie powstały: „Burza lodowa” – obraz ten otrzymał nagrodę za najlepszy scenariusz na festiwalu w Cannes, „Przejażdżka z diabłem” i przebojowy „Hulk”. LARRY McMURTRY i DIANA OSSANA (scenariusz) McMurtry - laureat nagrody Pulitzera w 1986 za powieść „Na południe od Brazos”. Jest autorem 40 książek: powieści i zbiorów esejów, oraz ponad 30 scenariuszy. Powieść „Ostatni seans filmowy” (1971) została zekranizowana przez Petera Bogdanovicha. McMurtry zdobył nominację do Oscara za scenariusz, a sam film zdobył 2 statuetki. Kolejna powieść „Czułe słówka”(1983) została przeniesiona na ekran przez Jamesa L. Brooksa. Film zdobył 5 Oscarów. „Na południe od Brazos” stało się kanwą scenariusza serialu telewizyjnego reżyserowanego przez Simona Wincera (1989)i obsypanego 7 nagrodami Emmy. W 1992 McMurtry zaczął pisać scenariusze we współpracy z Dianą Ossaną, w wyniku czego powstały „Szlak trupów” (1996), „Wojna w Johnson County” (2002). Niedługo powstanie „Boone’s Lick”, film z Tomem Hanksem w roli głównej, na podstawie scenariusza autorstwa duetu McMurtry-Ossana, będącego adaptacją powieści Larry’ego McMurtry. JAMES SCHAMUS (produkcja) Jest postacią niezwykłą, ponieważ będąc nominowanym do Oscara autorem scenariuszy, od ponad 10 lat skutecznie sprawdza się jako producent filmowy. Z Angiem Lee łączy go wieloletnia współpraca, która zaowocowała współautorstwem scenariuszy i wyprodukowaniem 9 filmów tego reżysera, w tym: „Rozważna i romantyczna” (produkcja), „Przyczajony tygrys, ukryty smok”(współautorstwo scenariusza – nominacja do Oscara), „Przejażdżka z diabłem”(scenariusz, produkcja), „Burza lodowa”(scenariusz, produkcja), „Hulk” (scenariusz, produkcja). Obecnie Schamus jest prezesem firmy producenckiej Focus Features, którą założył w 2002 roku wraz z Davidem Linde. Firma ta wyprodukowała min. tak wybitne filmy, jak : ”Basen”, „21 gramów”, „Daleko od nieba”, „Wiernego ogrodnika”, „Broken Flowers”, „Dumę i uprzedzenie”. James Schamus jest profesorem na wydziale sztuki Columbia University oraz zasiada w radzie nadzorczej Fundacji Niezależnego Filmu. RODRIGO PRIETO (zdjęcia) Prieto zyskał uznanie krytyków swoimi zdjęciami do filmu „Amores Perros”, wyróżnionego Nagrodą Krytyki w kategorii Najlepszy Film na festiwalu filmowym w Cannes w 2000 r. W tym samym roku nagrodzony został Złotą Żabą za najlepsze zdjęcia na festiwalu Camerimage, a w rok później Srebrnym Arielem w tej samej kategorii i za ten sam film. Prieto, operator urodzony w Meksyku, wcześniej już dwukrotnie otrzymał Srebrnego Ariela, za zdjęcia do filmów „Un Embrujo” i „Sobrenatural”, a także nagrodę za najlepsze zdjęcia do pierwszego z tych filmów na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian, i do drugiego z nich, na Festiwalu Filmowym Cartagena Colombia oraz Diosa De Plata. Jego dorobek operatorski w filmach anglojęzycznych obejmuje m.in.: „Grzeszna miłość”, „Frida” „Ricky Six”, „8. Mila” i “25. godzina” Spike’a Lee, „21 gramów” Inarritu. Jest autorem zdjęć do filmów Olivera Stone’a: „Commandante” i „Aleksander” (Srebrna Żaba na festiwalu Camerimage) GUSTAVO SANTAOLALLA (muzyka) Skomponował muzykę do „Amores perros”, „21 gramów”, „Dzienników motocyklowych” (nagroda BAFTA za najlepszą muzykę) oraz do wyreżyserowanej przez Inarritu części obrazu „11.09.01”.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.